Na nieśmiałe dziecko – plastykoterapia cz.1
Martwisz się, że Twój maluch jest nieśmiały i trudno mu bawić się z dziećmi? Są sposoby, dzięki którym szkrab nabierze odwagi. Jeśli dziecko ma problemy z odnajdywaniem się w towarzystwie, nie uczestniczy w zajęciach grupowych i boi się rówieśników, to z pomocą mogą mu przyjść zajęcia związane ze sztuką.
Zdaniem specjalistów sztuka stanowi podstawę do wszelkich działań wychowawczych i estetycznych oraz moralnego rozwoju człowieka, a skierowanie uwagi praktyków na ten właśnie obszar wynika z braków w zakresie komunikacji, jakie sygnalizuje nasze społeczeństwo. Znaczenie prawidłowych stosunków w otoczeniu należy do podstawowych zagadnień związanych z poprawnym funkcjonowaniem człowieka, a zdolność do skutecznego zachowania się w różnych sytuacjach społecznych jest ważnym czynnikiem determinującym jego samopoczucie i zdrowie psychiczne. W plastykoterapii stosowane są techniki plastyczne takie jak: rysunek, rzeźba, grafika, malarstwo. Proces tworzenia dzieła zalecany jest tym dzieciom, które czują się ograniczone i przytłoczone przez otaczające środowisko. Dzięki tej metodzie mogą poczuć przestrzeń i wolność. Zapomną o nieśmiałości i wstydzie. Działanie za pomocą tej formy sztuki jest tak samo ważne jak stworzone przez pacjenta dzieło. Wybór techniki plastycznej ma bardzo duże znaczenie na taką formę zabawy i nauki. Do najbardziej popularnej formy plastykoterapii zaliczany jest psychorysunek czyli grafoterapia. Dzięki ćwiczeniom umożliwiającym stymulację stanów emocjonalnych można w łatwy sposób rozładować napięcie emocjonalne, które tkwi w uczestniku terapii. Zajęcia relaksacyjno-koncentrujące pozwalają na odkrycie wskaźnika poznawczej jednostki.
Innym działaniem plastykoterapii jest malowanie spontaniczne. Wiąże się ona z metodą Creative Mind Orderin, która polega na tworzeniu obrazów wykluczając odwzorownictwo. Celem jest wspomaganie nieuświadomionych obszarów duchowo-umysłowych. Najpowszechniejszą terapią w plastykoterapii jest malowanie dziesięcioma palcami (Finger-Painting). Uczestnik zajęć otrzymuje duży arkusz papieru wraz z farbami i za pomocą palców maluje swoje wyobrażenia. Ta metoda pozwala na uwolnienie się od zahamowań zapewniając swobodę i wolność w tworzeniu. Przy tej metodzie należy dokładnie obserwować malucha w jaki sposób nakłada farbę, jakich używa kolorów. Istotne jest również tempo pracy oraz jego reakcje werbalne i niewerbalne. Dodatkowo efektem końcowym zajęć jest powieszenie pracy na ścianie, co gwarantuje wzmocnienie wartości osobistej.
Inne, godne polecenia metody wiążą się z wykorzystaniem takich technik plastycznych jak: rzeźba czy grafika. Doświadczony pedagog z pomocą rodzica doprowadzi nieśmiałego malucha do oczekiwanych zmian związanych z zachowaniem dziecka. Dzięki tej formie arteterapii wzmacniana jest wiara we własne możliwości, aktywizacja ekspresji plastycznej oraz pomoc w pokonywaniu lęków.
