In vitro szansą na dziecko

Niepłodność do choroba społeczna, która dotyka znaczną część populacji. W Polsce co piąta para ma problem z poczęciem potomka. Dla niektórych jedyną szansą na dziecko jest sztuczne zapłodnienie.

Metoda in vitro to zapłodnienie pozaustrojowe. Stosuję się ją w przypadkach, kiedy kobieta nie ma jajowodów (lub są one niedrożne) lub z pęcherzyka Graffa nie wydostają się dojrzałe komórki jajowe. Wskazaniem do in vitro jest również zaawansowana endometrioza lub zespół policystycznych jajników. Niepłodność to również męska przypadłość. Dzięki zapłodnieniu pozaustrojowemu, mężczyźni, którzy mają nasienie kiepskiej jakości lub u których plemniki nie są w stanie wydostać się z jąder, mają szansę na dziecko.

Niezbędne badania

Para, u której ma zostać przeprowadzone zapłodnienie in vitro musi przejść szereg specjalistycznych badań. Na około pół roku przed zabiegiem kobieta powinna zrobić cytologię oraz USG pochwy i jajników. Niezbędne są również badania hormonalne, oznaczenie grupy krwi. Należy również wykluczyć infekcję wirusem HIV oraz WZW typu B i C – to samo dotyczy mężczyzn. Oprócz tego, przyszli tatusiowie powinni poddać badaniu swoje nasienie.

Komórka jajowa pod ścisłym nadzorem

Przygotowania do leczenia zaczynają się już w drugiej połowie cyklu poprzedzającego proces pobrania komórek. Kobieta przyjmuje wówczas preparaty hormonalne, mające na celu zahamowanie wzrostu pęcherzyków jajnikowych. W pierwszych dniach następnego cyklu rozpoczyna się stymulacja pęcherzyków, w których obecne są komórki jajowe. Kiedy pęcherzyki osiągną odpowiednią dojrzałość (ich stan monitorowany jest poprzez badanie USG), rozpoczyna się proces pobierania z nich komórek jajowych. Zabieg ten trwa kilka minut i wykonywany jest w znieczuleniu. Polega na nakłuciu jajników cienką igłą (wprowadzoną przez pochwę) i pobraniu płynu pęcherzykowego. Z płynu wyodrębnia się komórki jajowe, które przenosi się w specjalnych pożywkach do inkubatora.

Powstaje nowy człowiek

Kolejny etap prowadzi już do zapłodnienia. Mężczyzna (po 5-7 dniowej abstynencji seksualnej) oddaje swoje nasienie. Komórki jajowe łączy się z plemnikami, w wyniku czego dochodzi do zapłodnienia i powstania zarodków. Następnie poprzez szyjkę wprowadza się do jamy macicy cienką rurkę i umieszcza się tam zarodek lub zarodki (o tym, ile ich zostanie wprowadzonych decydują rodzice, maksymalna ilość to 3). Zarodki, które nie zostały wstrzyknięte, zamraża się. W razie niepowodzenia, mogą być one wykorzystane w następnym cyklu miesięcznym kobiety. W okresie zagnieżdżania się zarodków, kobieta otrzymuje leki hormonalne, podtrzymujące ciążę.

Jakie szanse?

Szansa na poczęcie wynosi około 40%. Już po pierwszej próbie zapłodnienia pozaustrojowego, szanse na ciążę wynoszą ok. 35%. W około 25 % przypadków efektem in vitro jest ciąża mnoga.